Als een kind in een snoepwinkel zo blij!

Wanneer wij met de auto op vakantie gaan boeken we een tussenovernachting om de lange autorit voor de kinders te onderbreken. Meestal eindigen we dan in één of ander spookdorp waar we vervolgens de hele dag zitten te hopen dat we snel naar bed kunnen om onze reis naar eigen huis en thuis voort te zetten. Dit jaar hebben we het roer omgegooid en een appartement geboekt vlakbij het ‘Vitra Design House’ om er zeker van te zijn een activiteit te kunnen ondernemen. Dit zou een nieuwe wending zijn in de traditie; ‘overnachten in het saaiste durp dat je je kan bedenken.’

Er waren drie factoren die roet in het eten zouden kunnen gooien in het verhaal van het museum bezoek. Dat was één; dat we het een goed idee vonden om op zwarte zaterdag huiswaarts te keren en dat we 18:00 van zijn levensdagen niet zouden redden, twee; dat de kinderen in zo’n shit stemming waren dat ze de ballen zin hadden om in een museum rond te lopen of drie; dat het museum was afgebrand. Dat laatste zou van alle factoren wel het meest shit zijn geweest, maar ook tegelijkertijd vrij zonde en kostbaar.

De ochtend van 5 augustus brak aan, nou eigenlijk de nacht aangezien ik er op had aangedrongen om 4:00 de wekker te zetten, dit zou mijn kansen vergroten het museum te kunnen bezoeken. Eenmaal in de auto ervoeren wij enige bedrijvigheid op de weg in tegengestelde richting (Met ‘bedrijvigheid’ geeft de Efteling ook altijd aan dat het gezellig druk is  terwijl ze eigenlijk bedoelen dat het er FREAKING druk is) dus met zweet in mijn bilnaad moedigde ik Kees aan de autorit gestaag voort te zetten. Na enige verbazing van onszelf, maar misschien nog wel meer van de eigenaresse van het vakantieappartement konden we ons om 13.30 melden en was alleen factor twee en drie nog van kracht.

Toen ik aan de meiskes vertelde dat we naar een ‘super-te gek-gaaf-kunstig-kleurrijk-meubelmuseum’ gingen (ik moest het toch aantrekkelijk voor hun maken) zei mijn jongste dat ze het al kende en dat het haar ‘lievelings museum’ was. Huppaa daar was ook factor twee van de baan! Ze kon niet meer terug anders had ik haar tuk met haar eigen uitspraak! Dus zat ik in de auto richting het museum met in mijn hand mijn telefoon het Duitse nieuws af te struinen of ik ook het laatste rampscenario kon wegstrepen.

En toen………….rees daar het prachtige, inspirerende gebouw voor mij op dat ik herkende van alle plaatjes ‘Het Vitra Design museum’ in vol ornaat. Na een zeer fijne lunch genuttigd te hebben en de kinders zich vermaakt te hebben met de Vitra olifantjes en junior Panton stoeltjes zijn we richting de flagshipstore gegaan. Dit is niet zomaar een lullig showroompje maar een uiteenzetting van de vele ontwerpen van Vitra, een museum op zich. Ik heb mij kwijlend door alle ruimtes begeven en de kindjes hebben zich vermaakt door de vele meubels te testen, kleuren te benoemen en aan te geven wat ze allemaal zagen.

Ik ben nogal voorzichtig met de combinatie kinderen en meubilair/ accessoires wat niet van ons is en qua prijs eindigt op drie nullen voor de komma, maar hier was het zo laagdrempelig en werden ze ‘uitgenodigd’ de fauteuils te betreden en de materialen te

voelen. Er is zelfs een ruimte met het thema ‘Alice in Wonderland’ waarbij de kinderen in een reuzen theepot het verhaal konden beluisteren en boekjes kunnen bekijken op de zachtste Vitra kussens.

Als klap op de vuurpijl is er een ruimte ingericht waar je je eigen Eames Lounge Chair samen kan stellen en deze binnen 15 minuten voor je in elkaar wordt gezet. Helaas moet ik hier nog een keer voor terug keren wanneer ik genoeg geld bijelkaar heb gespaard met mijn panfluit op Hoog Catharijne. Ach…. een mens moet nog wat te wensen hebben in zijn leven.

Inmiddels twee uur later, waren de kindjes toch wel wat afgeleid. Met de leeftijd van vijf en drie jaar heb je nou eenmaal last van een spanningsboog van een gympie, dus verplaatsten wij ons naar het buitenterrein waar een zilveren foodtruc op ons stond te wachten om biologische ijsjes te serveren (Nee dit verzin ik niet).

Op weg naar het schaudepot doemt er een enorme toren op die de uitgang van een glijbaan lijkt te hebben, niets blijkt minder waar te zijn…….Het is een reusachtige Vitra glijbaan voor jong en oud! Dat laat ik mij geen twee keer zeggen……dus ik pak een matje onder mijn arm en een kind (puur voor de vorm en gelukkig was het mijn kind (; ) en betreed de ontelbare traptreden. Ik prop mijzelf en dochterlief op het matje en roetsj als een volleerd bobslee-glijbaan-matjes coureur de glijbaan af. Met mijn haar door de war en een rugfractuur kom ik beneden aan en besef ik dat mijn bezoek aan de Vitra campus nu al geslaagd is.

Het schaudepot is een overzichtstentoonstelling van de 400 meest toonaangevende design klassiekers van 1800 tot aan het heden. In de vele overige gebouwen vind je nog meer inspiratie, pracht en praal en tijdelijke tentoonstellingen.

Eerlijkheidshalve gebied mij te zeggen dat we niet eens aan het museum zelf zijn toe gekomen laat staan het participeren van een workshop. Hier kan ik jullie dan helaas niet meer over vertellen. Dit zorgt er wel voor dat ik nog een keer terug keer en er ruim een dag voor uit trek om bij alle onderdelen een vink te kunnen zetten.

Kortom een aanrader voor iedereen die inspiratie nodig heeft of gewoon knetter fijne meubels en/of accessoires wil aanschaffen. Ook met kindjes zeer goed te doen….. zelfs nadat zij om 4.00 opgestaan zijn en een reis van acht uur achter de rug hadden! (Overigens biedt voorgaande zin geen garantie en kan er geen rechten aan worden ontleend.)